جانم به فدای مهدی

رر

حديث بيدارى، ص:12

پيشينه تاريخى:

بيستم جمادى الثانى« روز كوثر» است، پيش از آن مشركين قريش زبان به طعنه گشودند كه نسل پيامبر ادامه نخواهد يافت! از خالق هستى ندا رسيد: إنّا اعطيناك الكوثر …انَّ شانِئَكَ هُوَ الابْتَر( 1).در آن روز بزرگ، كوثر ولايت و امامت در زمين جارى گشت و بانوى عفت و ايمان، صديقه طاهره( س) ديده به جهان گشود تا امامِ هميشه عدالت و انسانيت را مونس و همسر باشد و نسلى پديد آورند كه يازده ستاره امامت، ايستاده بر شاهراه هدايتِ انسانها از آن جمله‏اند. نسلى كه صلح و جنگش، مناجات و سكوتش، حلم و علمش و حياتِ سراسر مقاومت و رنج و شهادتش و سرانجامْ غيبتِ موعودِ به انتظار نشسته‏اش، حكمتهاى الهى را رقم مى‏زند و ثابت مى‏كند كه بندگان خدا در عصر هبوط و در حصار زمان و طبيعت به خود وانهاده نشده‏اند و حق‏پويان و رهروانِ طريق هدايت را هميشه هدايت‏كننده‏اى هست و زمين از حجت حق خالى نخواهد ماند. دوران غيبت آغاز شد و كشمكش هماره خوب و بد نيز ادامه يافت. نسل در نسل، گردنكشان و زرپرستان و اصحاب فساد در جبهه ظلمت خويش و در آن سو مؤمنان و صالحان و پاك‏سيرتان در وادى نور، روياروى ايستادند. انوار وحى بر جهان تابيده بود و اسلام با فتح قلوبِ بندگان خوب خدا قلمرو خويش را گسترش مى‏داد و تا دوردستهاى شرق و از آن سو تا قلب اروپا پيش مى‏رفت. تمدنى بزرگ و بى‏سابقه شكل مى‏گرفت و بشر شاهد جهش و تحولى شگرف در پهنه علم و ادب، فرهنگ و هنر و تمامى آثار تمدن واقعى با مبنايى استوار از ايمان و انگيزه بود.

‏