جانم به فدای مهدی

پيامبر صلى الله عليه و آله هيچ ماهى را بطور كامل روزه نمى گرفت ، مگر شعبان كه آن را به رمضان وصل مى نمود.

كسى كه در هر روز شعبان هفتاد بار بگويد اَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ الْحَىُّ الْقَيّوُمُ وَ اَتُوبُ اِلَيْهِ: از خداوندى كه هيچ خدايى جز او نيست ، بخشنده و مهربان است ، زنده و قيوم (ازلى و قائم به ذات خويش ) است ، آمرزش ‍ مى طلبم و به درگاه او توبه مى كنم .در افق مبين نوشته مى شود. عرض كردم افق مبين چيست ؟ فرمودند: دشتى است در برابر عرش با رودهاى جارى كه ثوابهاى بزرگ و عالى در آن نهفته است .

راوى مى گويد نزد امام صادق عليه السلام سخن از شعبان و روزه آن به ميان آمد آن حضرت فرمودند، فضيلت روزه آن چنين و چنان است و در آن چه و چه هست ، تا جايى كه ممكن است مردى مرتكب قتل حرام مى شود آن گاه شعبان را روزه گيرد و بخاطر اين عمل آمرزيده شود.

ابن عباس مى گويد،) در حالى كه اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله نزد آن حضرت صلى الله عليه و آله درباره فضايل شعبان سخن مى گفتند، آن حضرت صلى الله عليه و آله (فرمودند: ماه شريفى است و آن ماه من است . حمل كنندگان عرش آن را بزرگ داشته و قدر آن را مى شناسند و آن ماهى است كه ارزاق مؤ منين براى رمضان در آن زياد مى شود و بهشت آراسته مى گردد. و فقط باين جهت شعبان ناميده شده كه ارزاق مؤمنين در آن زياد مى شود. آن ماه عمل است كه در آن حسنه 70بار …گرديده ، بديها ريخته شده گناهان آمرزيده شده و حسنه قبول مى شود،خداى بزرگ به بندگان خود مباهات مى نمايد، از عرش خود به روزه داران و عبادت كنندگان نگريسته و بخاطر ايشان به حمل كنندگان عرش خود مباهات مى نمايد. در اين جا على بن ابى طالب عليه السلام بپا خاسته و عرض كرد:پدر و مادرم فداى تو. اى رسول خدا! مقدارى از برترى آن را بيان فرماييد تا رغبت ما به روزه و عبادت آن بيشتر شده و براى خداى بزرگ در آن ، شب زنده دارى كنيم .آن حضرت صلى الله عليه و آله فرمودندكسى كه روز اول شعبان روزه بگيرد، خداوند براى او هفتاد حسنه مى نويسدكه هر حسنه اى برابر با يكسال عبادت است .و كسى كه دو روز از شعبان را روزه بگيرد، گناه هلاك كننده او از مى ريزد.و كسى سه روز از شعبان را روزه بگيرد، هفتاد درجه از در و ياقوت در بهشتها براى او بالا مى رود.و كسى كه چهار روز از شعبان را روزه بگيرد،روزى او گسترده خواهد شد.و كسى پنج روز از شعبان را روزه بگيرد،نزد بندگان خدا محبوب مى گردد.و كسى كه شش روز از شعبان را روزه بگيرد، خداوند هفتاد نوع بلا را از وى دور مى نمايد.و كسى هفت روز از شعبان را روزه بگيرد، خداوند او را از شيطا ن ، لشكريانش ، وسوسه و اشاره اش حفظ مى نمايد.و كسى هشت روز از شعبان را روزه بگيرد، تا زمانى كه از حوضهاى بهشتى ننوشد از دنيا خارج نخواهد شد.و كسى نه روز از شعبان را روزه بگيرد، نكير و منكر هنگام سوال از او، با او مهربان خواهند بود.و كسى كه که ده روز از شعبان را روزه بگيرد، خداوند قبر او را به مقدار هفتاد ذراع در هفتاد ذراع وسعت مى دهد.و كسى كه یازده روز از شعبان را روزه بگيرد، بر قبر او يازده مناره از نور مى زنند.و كسى كه دوازده روز از شعبان را روزه بگيرد، تا دميدن در صور (روز قيامت ) هر روز هفتاد هزار فرشته او را در قبرش زيارت مى كنند.و كسى كه سيزده روز از شعبان را روزه بگيرد، فرشتگان هفت آسمان براى او استغفار مى كنند.و كسى كه چهارده روز از شعبان را روزه بگيرد، به چهارپايان و درندگان حتى ماهيهاى دريا الهام مى شود كه براى او استغفار كنند.و كسى كه پانزده روز از شعبان را روزه بگيرد،پروردگار عزت ، او را ندا مى دهد: سوگند به عزتم تو را با آتش نمى سوزانم .و كسى كه شانزده روز از شعبان را روزه بگيرد، هفتاد درياى آتش بروى او خاموش مى شود.و كسى كه هفده روز از شعبان را روزه بگيرد، تمامى درهاى جهنم بر او بسته خواهد شد.و كسى كه هيجده روز از شعبان را روزه بگيرد، تمامى درهاى بهشت بروى او گشوده خواهد شد.و كسى كه نوزده روز از شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار كاخ از در و ياقوت در بهشتها به او مى دهند.و كسى كه بيست روز از شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار حور العين به او مى دهند.و كسى كه بيست و يك روز از شعبان را روزه بگيرد،فرشتگان به او خير مقدم ، خوش آمد و مرحبا گفته و بالهاى خود را به او مى مالند.و كسى كه بيست و دو روز از شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار لباس ‍ بهشتى از سندس و استبرق به او مى پوشانند.و كسى كه بيست و سه روز از شعبان را روزه بگيرد، هنگام خروج از قبر چهارپايى از نور براى او مى آورند كه سوار آن شده و به بهشت پرواز نمايدو كسى كه بيست و چهار روز از شعبان را روزه بگيرد، شفاعت او درباره هفتاد هزار يكتاپرست پذيرفته مى گردد.و كسى كه بيست و پنج روز از شعبان را روزه بگيرد، بيزارى از نفاق به او مى دهند.و كسى كه بيست و شش روز از شعبان را روزه بگيرد، خداوند جواز عبور از پل صراط را براى او مى نويسد.و كسى كه بيست و هفت روز از شعبان را روزه بگيرد، خداوند رهايى از آتش براى او مى نويسد.و كسى كه بیست و هشت روز از شعبان را روزه بگيرد، صورتش برق مى زند و مى درخشدو كسى كه بیست و نه روز از شعبان را روزه بگيرد، به رضايت بزرگ خداوند مى رسد.و كسى كه سی روز از شعبان را روزه بگيرد، جبرييل از جلو عرش او را ندا مى دهد: اى شخص ! اعمال تازه ات را از نو شروع كن كه گناهان گذشته و قبليت آمرزيده شد. و خداى بزرگ و جليل مى فرمايند: اگر گناهان تو به تعداد ستارگان آسمان و قطره هاى باران و برگهاى درختان و به تعداد شن ، شبنم و روزهاى دنيا باشد، مطمئن باش كه آن را براى تو آمرزيدم ، و اين آمرزش بعد از اين كه شعبان را روزه گرفتى براى خداوند بزرگ نيست .

امام صادق عليه السلام: زنان پيامبر صلى الله عليه و آله هنگامى كه روزه اى به عهده آنان بود، آن را تا ماه شعبان به تاخير مى انداختند. زيرا نمى خواستند مانع نياز رسول خدا صلى الله عليه و آله شوند. هنگامى كه شعبان فرا مى رسيد آنان روزه مى گرفتند. آن حضرت صلى الله عليه و آله نيز با آنان روزه ميگرفت و نيز رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمودند: شعبان ماه من است .

رسول خدا صلى الله عليه و آله :شعبان ماه من است و رمضان ماه خدا و آن بهار فقر است . خداوند عيد قربان را فقط براى سير شدن فقيران شما از گوشت قرارداد پس به آنها (گوشت قربانى ) بدهيد.

امام صادق عليه السلام:روزه شعبان و ماه رمضان بخدا سوگند توبه اى از جانب خداوند است .

رسول خدا صلى الله عليه و آله:كسى كه شب عيد و شب نيمه شعبان را زنده بدارد، در روزى كه دلها مى ميرند دل او نخواهد مرد.

امام صادق عليه السلام:روزه شعبان و ماه رمضان ، دو ماه پى در پى توبه اى از جانب خداى عزوجل مى باشد (توبه اى مقبول است ).بخدا سوگند.

از رسول خدا صلى الله عليه و آله پرسيدند كداميك از روزه ها برترند: فرمودند: شعبان . بجهت بزرگداشت رمضان .

از رسول خدا صلى الله عليه و آله درباره روزه رجب پرسيدند. آن حضرت صلى الله عليه و آله فرمودند: چرا به فكر روزه شعبان نيستند.

امام صادق عليه السلام:كسى كه اولين روز شعبان را روزه بگيرد، حتما بهشت براى او لازم خواهد شد.و كسى كه دو روز روزه بگيرد، خداوند در هر روز و شب در سراى دنيا به او نگاه مى نمايد و در بهشت نيز به اين نگاه ادامه مى دهد. و كسى كه سه روز را روزه بگيرد،، هر روز خداوند را در عرض بهشتيش زيارت خواهد نمود.

سند : کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال شیخ صدوق رحمه الله علیه